O książce: 2019 / - Najedziłaś się, Babciu Jaga? — Zwróciłem się do starszej kobiety obłudnym głosem: „Czy jesteś gotowa odpowiedzieć na aspiracje naszego uroczego gospodarza?” - Gdzie w ogóle widziałeś tutaj urok, Mashenka? - Jaga prychnęła: - Przecież smardz jest suszony i nie ma na co patrzeć. Ostrożnie przesunąłem wzrokiem po rękodzielniczej figurce Leshy'ego, który przez cały ten czas nie spuszczał kochającego wzroku z babci, i sprzeciwiłem się: „Normalny facet, spójrz, jakie miłe słowa mówi, a ty go wysłuchasz”. I jak wzruszająco na ciebie patrzy, Jaga Serafontowna, będziesz zazdrosny. Och, jak czule trzyma twoją dłoń! Nie wciska Cię w ciemne kąty bez Twojej zgody, rozglądając się tak, żeby nikt nie zauważył! I publicznie, pokazując wszystkim moje szczere intencje, i z drżeniem, w obawie, że niechcący cię urazę moim postępowaniem – powiedziałem poważnie.